Editoriaal: Bloesem- of knoppenzegening?

Zondag 10 april stond tot ieders, die iets of wat met de fruitteelt verbonden is, verbazing de jaarlijkse bloesemzegening geprogrammeerd. Meer dan 50 jaar is deze traditie de feestelijke start voor een nieuw seizoen in de fruitstreek. Onder impuls van Broeder Louis zaliger was Studiekring Guvelingen destijds de initiatiefnemer van dit gebeuren dat normaal de 4de zondag van april plaatsvindt. Een vroeg of laat voorjaar met zijn invloed op de fenologie van de bloemknoppen, zorgde voor een verschuiving naar voor of achter in overleg met het dekenaat, het Opzoekingsstation van Gorsem en Studiekring Guvelingen.
Meer en meer zijn de miljoenen bloempjes een toeristische aantrekkingskracht voor Sint-Truiden en omstreken geworden. Ook andere gemeenten in Haspengouw en Hageland gingen activiteiten organiseren in functie van de fruitbloesems. Dit jaar werd vanuit de Provincie Limburg zelfs een overkoepelende rol tussen de verschillende activiteiten van meerdere gemeenten, opgeëist. Fietsroutes, autoroutes, wandelroutes, allemaal uitgestippeld om de toeristen te vermaken tussen de bloemetjes en de bijtjes. Een lovenswaardig initiatief want alzo wordt de fruitsector op een positieve manier in de media gebracht.
Als gevolg van dit, door de jaren heen vertoeristisch gebeuren, komt de bloesemzegening steeds meer in de schaduw terecht. Ook de fruitteler zelf heeft nog weinig interesse in dit kerkelijk gebeuren. Hun minimale aanwezigheid, al moet gezegd dat de enkele trouwe telers toch heel wat ha plantages vertegenwoordigde, wekt heel wat vragen. Zeker na een periode dat miljoenen mensen op bedevaart trokken naar aanleiding van het overlijden van een historische paus Johannes-Paulus 2. Of zoals diaken Ivo Dams, godsdienstleraar aan de Tuinbouwschool, in zijn homilie zich afvroeg: ‘waarom een autozegening, hondenzegening, een zegening van een nieuw huis,…een bloesemzegening?’. Wel, zo stelde hij: ‘bij een zegening vraagt men bescherming tegen mogelijke invloeden waarop de mens weinig inbreng heeft’. De bloesemzegening vraagt o.a. bescherming van de Ijsheiligen tegen de welgekende lentenachtvorsten om zoals diaken Dams het met een ironische dubbelzinnigheid stelde:’laat de bloesems niet naar de knoppen gaan’.
Maar van bloesems was tijdens de bloesemzegening maar weinig te zien. De meeste zaten nog veilig verscholen in hun knoppen. Sporadisch toonden enkele vroege kersen of jonge perelaars hun prille bloemenpracht. Eén lichtpunt was de kleine kersenaanplanting rond het kerkje van Guvelingen, het jaarlijks decor voor de bloesemzegening. Dank zij het tussen de huizen ingesloten liggende micro-klimaat, toonde deze hun volle bloesempracht.
Maar naast de zeer vroege positionering in het seizoen wekte de verschuiving van de viering van de namiddag naar de voormiddag, bij menige trouwe aanwezigen wrevel. Het voorjaar dat bijna iedere zondag een Heilig Vormsel programmeert in één van de Sint-Truidense parochies, belette daarbovenop nog deken Schotsmans om aanwezig te zijn op de bloesemzegening. De drukke en vele activiteiten op verschillende locaties in de fruitstreek werden als reden aangevoerd. Toegegeven en een proficiat aan de organisatoren van de verschillende toeristische diensten , om de puzzelstukjes netjes in elkaar te passen. Spijtig detail was dan wel de verwarrende uurregeling in de geschreven media. Voor een aantal aanwezigen kwam alles wat over als een improviserend gebeuren. Een miskenning voor de organisatie die maanden op voorhand veel energie in heel het gebeuren steken. Maar alzo begrijpt ook de buitenstaander van de fruitteelt dat er steeds rekening moet gehouden worden met moeder natuur. Daarom een tip aan de organisatie, regel heel de bloesemactiviteiten terug vanuit de basis, de jaarlijkse bloesemzegening. Plotse wijzigingen in de programmering met enkele foutjes als gevolg moeten dan niet steeds verschoond worden door allerhande redenen aan te halen. Maar beter nog, kan men zich verschuilen achter de steeds wisselende grillen van de natuur. Ook de fruittelers zouden liever alles willen voorzien maar zij beseffen maar al te goed dat in de natuur niet alles naar hun wensen, stuurbaar is.