Geschiedenis wordt gemaakt door velen Bij het binnen rijden in ons dorp Molenbeek-Wersbeek staat net voor de verkeersremmer een kleine perenboomgaard. Langs de straatkant zijn het maar vijf rijen, aan de benedenkant wordt het stuk wel breder maar de hele oppervlakte is maar een goeie halve hectare. Hoe oud de oudste bomen ervan zijn, weet ik niet. Mijn vader nam dit perceel destijds over samen met een andere aan ons bedrijf palende plantage. De vorige eigenaar werkte in de boomgaard die bij het kasteel van de Familie Dekkers hoorde en hij had in zijn vrije tijd zijn eigen boomgaard. Op de oudste bomen vind ik vanonder soms oude perenrassen terug, de man had dus duidelijk zijn oude rassen omgeënt naar Conférence, zo heb ik er in de zomer altijd nog een tak of twee met echte dubbel flippen. Niet de groene die we nu kennen maar de echte door de zon gerijpte waarvan sprake was in de film van de ‘Witte van Zichem’(ook uit mijn streek trouwens). Je kan eigenlijk zeggen dat deze bomen stille getuigen zijn van een rijk verleden, een beetje de fruitgeschiedenis van Bekkevoort. Ik heb me altijd laten vertellen dat het aanplanten van laagstamboomgaarden hier gestimuleerd werd onder impuls van pastoor Polleunis die zelfs de mensen meenam om bij de familie Nicolai naar de nieuwe bomen te gaan kijken. In de winter werden er vergaderingen georganiseerd in de toen nog nieuwe parochiezaal zodat mijnheer pastoor ook nog wat volk in zijn zaal had. Naar verluid was er ook niet veel geloof in die stekskes die bomen moesten worden, sommigen zaaiden er eerst wat graan tussen oom nog iets van hun grond te hebben. Maar de pastoor was er enthousiast over en bij Nicolai stonden toen al zo een bomen dus zou het zo slecht nog niet zijn. Degenen die toen mee op de kar gesprongen zijn, zijn er later ook niet slechter van geworden. Eenmaal je met laagstamfruit bezig was lukte het wel vrij goed en voor sommigen is dit ook een redding geweest om van de toen kleinschalige landbouw om te schakelen naar de meer rendabele fruitteelt. Die stekskes moeten toen vooral Golden geweest zijn, peren was meer iets voor het kasteel. Na de Golden deed de Jonagold zijn intrede, alweer een redding maar ditmaal om de Goldencrisis op te lossen. Ook deze appelsoort bracht voor velen een stimulans en de bedrijven groeiden weer wat verder. De Jonagold is momenteel zijn plaats aan het inruilen met de Conference peer waarvan we altijd dachten dat we er de goede grond niet voor hadden maar ik heb de indruk dat deze nog meer soelaas brengt dan al het vorige. In het hageland staat ook veel Conference omdat we daar geen last mee hebben op het vlak van bodemmoeheid. Zelf heb ik ook al een aantal appelplantages door peren vervangen gewoon omdat je hier na de derde generatie appels geen groei meer in de appelbomen krijgt. De Conference peer hebben we in feite als teler zelf moeten herontdekken, het was geen nieuwigheid. Ik weet nog goed dat als je over twintig jaar peren plantte, dat je toen een uitzondering was. Ondertussen zijn de bomen rond het kasteel verdwenen, het fruit is er wel niet echt helemaal weg vermits de volgens mij beste fruitteeltvoorlichter er nog woont. Je merkt wel niet dat er bomen weg zijn vermits de omgeving vol fruitbomen en loodsen staat. Eenmaal over de berg staan nu appels en peren die van primo kwaliteit zijn. Bekkevoort staat niet direct wijd en zijd bekend als fruitgemeente maar we moeten hier zeker niet onderdoen voor andere gemeentes. Natuurlijk zullen er nog wel boomgaarden zijn waar een verhaal aan vast hangt. Ik schrijf dit stuk een beetje uit nostalgie maar ook een beetje om aan te tonen van waar we gekomen zijn, We hebben met appels en peren te telen al veel gezien, al veel beleefd. Uit elke crisis zijn sommigen sterker uitgeraakt, anderen hebben dan weer moeten afhaken. Je zou het uit de prijzen niet afleiden maar vandaag de dag zijn we toch nog niet helemaal uit de crisis, het slechte jaar van vorig jaar is nog niet overal vergeten en hetgeen we vandaag verdienen kunnen we morgen hard nodig hebben. Ondanks alles blijft fruit kweken toch een mooie bezigheid. Er zijn veel mensen mee bezig geweest, elke voorlichter, leraar, opzoeker, veredelaar heeft een beetje geschiedenis gemaakt die we de dag van vandaag nog meedragen. Als Bomen konden praten ze zouden je heel wat vertellen zegt men maar zouden wij nog de tijd hebben en de moeite doen om naar hun te luisteren? Kris Van der Velpen