Onze Erevoorzitter Romain Bels is op 1 september overleden. Wij zijn droef te moede. Onze gedachten en medeleven gaan in de eerste plaats naar zijn echtgenote en familie die het verlies van hun dierbare moeten verwerken. Langs deze weg bieden het bestuur en alle leden van de Studiekring hun innige en christelijke deelneming aan.
Wat Romain Bels voor de fruitteelt en de Studiekring Guvelingen betekend heeft, is moeilijk weer te geven. Zijn ganse leven was immers verweven met de sector. We wisten dat hij er altijd was en dat hij er altijd zou zijn. De laatste maanden, toen zijn krachten afnamen en hij niet meer aan de activiteiten deelnam, stelden we reeds vast dat meneer Bels niet aanwezig was. Die afwezigheid was niet normaal.
De dierbare overledene mag als een boegbeeld van de naoorlogse fruitteelt gezien worden.
Toen hij pas afgestudeerd was, nam hij reeds het voortouw. Hij was één van de eersten om naar de laagstam fruitteelt over te stappen. Als zoon van een landbouwersgezin, had hij zeer snel ingezien dat de reconversie van de kleinere landbouwbedrijven in de laagstam fruitteelt lag.
Zijn inzet, werkkracht en deskundigheid werden zeer snel opgemerkt. De heer Paul Nicolaï bood hem het consulentschap fruitteelt aan bij de firma Bayer, een taak die hij 40 jaar nauwgezet uitoefende. Bedrijven met raad en daad bijstaan, niet alleen op teelttechnisch vlak, maar ook op vlak van familiale en sociale problemen, was hem niet vreemd. Zijn bekommernis was steeds de familie, het gezin achter het bedrijf, de Belgische fruitteelt. Fruittelers kende hij door en door, zelfs met naam of bijnaam.
Samen met zijn broer Remy bouwde hij een groot familiaal fruitbedrijf uit. Deze uitbouw was het resultaat van samenspraak en onderling vertrouwen.
In het organisatieleven was Romain een onmisbare schakel. Als voorzitter van de provinciale vakgroep heeft hij jarenlang de fiscale commissie geleid, nochtans een ondankbare taak, die niet altijd begrepen werd. Hij voelde dat bij zijn opdracht ook de plicht hoorde om de fruitteelt ook in minder aangename omstandigheden te verdedigen.
Als lid van het dagbestuur van de Nationale Proeftuin van Grootfruit heeft hij beslist zijn bijdrage geleverd bij de start en de opbouw van de proeftuin. Daarvoor zijn we hem eveneens dankbaar. Hij was zich ervan bewust dat de fruitteelt nood had aan scholing, wetenschappelijk onderzoek en demonstratieve werking. Hijzelf gaf het voorbeeld door zijn talloze voordrachten en snoeilessen, in alle omstandigheden en in alle hoeken van het land.
Het voorzitterschap van de Veiling Haspengouw was voor hem een opdracht. De belangen van de telers waren voor hem belangrijker dan grootse evenementen. De psychologische aanpak van sommige problemen kreeg meestal de voorkeur op de harde toepassing van wet en statuten.
Romain was een erg gelovig man. Zijn wekelijkse eucharistieviering was een vaste leidraad in zijn leven. Niet alleen als gewone kerkganger, maar ook als lector was hij betrokken bij het parochiale leven. Hij was een man van de ochtend. Wanneer hij zeer vroeg door de aanplantingen wandelde, was het een opzoeken van de stilte. Het was zijn morgengebed.
Uiteraard zijn we in niet volledig geweest. Nog tal van andere organisaties hebben op zijn medewerking mogen rekenen, zoals bv. De raad van bestuur van het Opzoekingsstation van Gorsem. Vergeten we ook niet zijn inbreng bij het oprichten en uitbouwen van ons fruitteeltvakblad Fruitteeltnieuws.
Maar zijn grote liefde ging toch naar zijn Studiekring Guvelingen en zijn Tuinbouwschool van Broeder Louis.
Zijn laatste bestuursvergadering van de Studiekring zal in onze herinnering blijven. Bij het einde van de vergadering bij het punt “varia” vroeg hij het woord. In alle sereniteit, een beetje geëmotioneerd, deed hij een oproep vooral naar de jongeren in het bestuur. Inzet, vriendschap en samenwerking was zijn thema. We begrepen het toen niet goed. We keken elkaar een beetje verwonderd aan. Hij voelde dat de krachten afnamen. Het was zijn testament naar de Studiekring toe.
Beste vriend Romain, het is onze opdracht dit testament uit te voeren.
Bedankt voor de vele jaren.
Moge hij rusten in vrede.