waren de fenomenale woorden van de premier tijdens zijn State of the Union. De werkconferentie, de federale begroting, de afslankingen in de bedrijven, … alles in het teken van “werk”, beheersten dan ook de media in oktober.
De ontslagen in de Limburgse automobielsector zorgen voor heel wat sociale onrust in onze provincie met uitstraling naar Brussel toe. Iedere tussen de regels lezende Belg had al lang begrepen dat het niet kon blijven duren om solo-slim te spelen tegen de Amerikanen op. En chauvinistisch zoals ze zijn, al beweren onze politici van niet, de politieke stellingen op gebied van het Belgisch buitenlandse beleid, hebben de Amerikanen niet onberoerd gelaten.
“Wordt de fruitsector nu dan de grootste arbeidsleverancier in Limburg?” is de vraag die wij ons kunnen stellen. Volgens een studie van de GOM-Limburg meer dan 10 jaar geleden kwam de fruitteelt toen op de 2de plaats aangaande tewerkstelling.
In heel de besprekingen die op alle fronten worden gehouden is een steeds weerkerend agendapunt de loonlast verminderen. Het creëren van nieuwe jobs staat op de 2de plaats aangaande populistische uitspraken. Maar wat komt ervan in huis?
De sociale onrust in de fruitsector is de laatste jaren wat getemperd. Er zal nog wel gezondigd worden maar het merendeel in de sector probeert de sociale documenten naar behoren in orde te zetten. Uiteraard is dit niet altijd evident, zeker met het zo zeer van nationaliteit verschillend aanbod aan plukkers. Als vergoedingsmogelijkheid stonden de ‘groene cheques’ een tijdje geleden in de belangstelling. Wie, hoe of wat? Zeker is dat dit verhaaltje niet doorging.
Wat blijkt nu? De regering wil met een systeem van dienstencheques 20.000 banen creëren om tijdelijke arbeid binnen de wettelijke normen te laten fungeren. Welk verschil is er met de tijdelijke arbeid in de fruitsector?
Erger wordt het nog wanneer we geconfronteerd worden met de sociale ongelijkheid in Europa. Buiten de Euro is er weinig wat voor ieder land van het verenigd Europa hetzelfde is. Zoveel als er landen zijn in Europa, zoveel wetgevingen zijn er aangaande het gebruik en de controle van gewasbeschermingsmiddelen in de landbouw. Maar ook de tewerkstelling en de verloning zorgen voor ongeoorloofde concurrentiële discriminatie tussen de landen van de Europese Unie. Tijdens de meerdaagse reis van Studiekring Guvelingen meldde een teler in Italië ons volgende uitspraak van de nogal controversiële Italiaanse premier Berlusconi: “beter 10 niet-reguliere arbeiders dan 1 die niet werkt”. Dit is geen pleidooi voor zwartwerk of voor het tewerkstellen van personen zonder verblijfsvergunning maar wel voor een vereenvoudigde registratie en vergoeding van tijdelijke werknemers.
Of we nu de grootste werkgever in Limburg worden is niet prioritair. Wel wil de sector rustig zijn werk in de aanplantingen kunnen verrichten. De fruitsector heeft de voorbije 10 jaar reeds genoeg onrust op alle fronten ervaren. Van appelcrisis tot Cycocel crisis, van sociale controle tot fiscale controle, van lastenboeken tot … noem maar op. Er leek bij momenten geen einde aan te komen. Tijd om de telers zich bezig te laten houden met de essentie van hun beroep en alzo kwaliteitsfruit te telen en dit zo goed mogelijk te commercialiseren. Of wil men dat ook de voedselproductie naar de lage loonlanden verhuist?
Eén van die essentiële taken is de snoei. Jawel, de pluk is nog maar net gedaan of het snoeiseizoen voor een nieuw teeltjaar staat al weer voor de deur, de start van de oogst 2004. Om de snaren weer bij te stemmen zullen de meeste telers de snoeidemonstraties her en der in het land volgen. Traditiegetrouw bijt Studiekring Guvelingen hierbij de spits af. Het programma vindt u op pagina 30 of op de site www.stugu.be .
(E.L.)
