Gunstige weersomstandigheden dus voor de aanmaak van de kleurpigmenten om alzo Jonagold op zijn best te kunnen oogsten. 2005 wordt dan ook aanzien als het jaar met een topkwaliteit voor ‘de appel’ die nog 70% van onze appeloogst uitmaakt. Redenen genoeg om te juichen en fier het Belgisch paradepaardje in de koelhuizen op te slaan of dadelijk te commercialiseren.
Maar…ja, ik weet het, voor al deze euforie is tegenwoordig al snel geen plaats meer bij het zien van de snel slinkende veilingprijzen. Blijkbaar heeft de handel teveel naar de ideale weerberichten geluisterd waarbij gesteld wordt dat de nachttemperaturen 1/5 van de dagtemperaturen moeten zijn. Voor de kleuring wel, maar niet voor de handelsprijzen. Een afgezaagd liedje klinkt het, wanneer we de pijnlijke vaststelling maken dat de prijzen naar de producent ook 1/5 de bedragen van de verkoopsprijzen in de winkel. € 1.45 voor 1 kg Jonagold, verpakt in een schaaltje per 6 appels in het grootwarenhuis, op het moment dat de teler slechts 30 à 35 cent beurt.
Is dit ook zo met andere producten? Conférence komt via dezelfde weg ook in dit handelscircuit terecht maar daar is de verhouding ‘slechts’ 2 à 3 maal de veilingprijs. Reden? Jonagold bevindt zich in een aanbodsmarkt en Conférence in een vraagmarkt, of simpelweg het principe van vraag en aanbod.
Lust de consument dan geen Jonagold meer? Een rondvraag bij de particuliere aan- huisverkopers leert ons dat deze consumenten praktisch allemaal Jonagold vragen en voor andere appelsoorten (behalve Elstar) hun neus ophalen.
Is ons product nog wel aanlokkelijk in de rekken? We weten dat het uitstalleven snel achteruit gaat. In de loop van de voorbije 25 jaar heeft fruittelend België alles gedaan om de koelketen zo weinig mogelijk te doorbreken en alzo een prima product aan de handel aan te bieden. Loopt het in de handel dan fout? Tot ergernis van vele telers zijn er weinig winkels die de noodzakelijke voorzieningen treffen voor een goede uitstalplaats voor Jonagold.
Dan zal de teler maar weer investeren zeker en het onlangs pas erkende preparaat in de koelcellen aanbrengen om het shelf-life te verlengen. Zo stijgen de kosten alweer maar voor een prijsstijging voor de producent is weinig garantie.
Samen met het feit dat ons fruit grotendeels via grootwarenhuizen bij de consument komt, is dit een jammerlijke vaststelling.Gevolg: slechts een handvol aankopers bepalen de prijs. Het commercieel apparaat, de klok, is dus stilaan uitgetikt. Hoogtijd om vanuit de sector met 1 stem naar die enkele grote prijsbepalende afnemers te stappen. Afspraken maken rond minimumprijzen kan helpen maar dan niet voor de minste kwaliteit. Een minimumprijs vastleggen van een gemiddelde kwaliteit zoals een A2++ zou een betere start zijn i.p.v. afhankelijk te zijn van de verkoopprijs van de rebut of de schilappel.
En zo zitten we voor het zoveelste jaar op rij alweer in het zelfde straatje met onze Jonagold. En zeggen dat we zo blij waren met het goede Jonagold weer. Of we gelukkig moeten zijn met de weer prachtige Jonagold oogst is wat anders. Gaan we alweer naar een donker mistig seizoen met alweer verlieslatende prijzen? Of klaart straks de hemel op met rendabele prijzen en zeggen we fier: onze Jonagold is er weer.